İsteme seni benden..

Elimde nerden bulduğumu hatırlamadığım bir kağıt
ve ucu bitmek üzere olan bir kalem var.
İlk defa ne yazsam diye düşünüyorum.
Garip öyle değilmi ?

Hem de çok..

Belki de hayatımda ilk defa ,
Kelimeler zihnimde anlamsızlığa boğuluyor..
Oysa ki kelimeleri hangi anlamıyla kullansam diye düşünürdüm hep.
Şimdiyse manasızlığa mahkum edilmiş sözcüklerle cebelleşiyorum..

Şimdi kağıdı yırtıp,
Kalemi fırlatıp atmak vardı ya neyse..
Aklımdan geçen bu olsa da
Yüreğimden geçen bu değil biliyorsun..
Yazamasam da içimden geçenleri seziyorsun..
Hala kalem kağıt elimdeyken beni seyretmeyi ,
Yüzümdeki ifadeleri takip etmeyi seviyorsun öyle değil mi?
Öyle olmasaydı hayalin şuan yanıbaşımda olmazdı..
Canını canımda hissetmezdim
Farkında olduğun herşeyin farkındayım
Bildiğini biliyorum yani
Ben sendeyim hala
Gidemedim senden..
Kaçamadım yüreğimden..

Elimi kolumu bağlayanımsın
Uykularımdaki firarımsın
Bitmek bilmeyen sancılarım,
Nefesimi kilitleyen kalp ağrılarımsın..


Sebeplere sığınmayacağım bu defa
Kendimi avutmak için savaşmayacağım
Yaşanması gerekiyordu ve yaşandı..!
Bitmesi gerekiyordu ve bitti..!

Ben bana kalanlarla yolumu bulurum elbet
Ya sen ?
Sen nasıl devam edeceksin ?
Sen nasıl nefes alacaksın ?
Ayakta kalabilmek için neyin kaldı ki?
Evet haklısın..
Senin sana ihtiyacı var..
Ama bendesin...
Veremem ki...
Sensiz yeni güne gözümü açamam ki..
Seni yüreğimden azad edersem yaşayamam ki..

Ben ölürsem ölürsün ,biliyorum
Kıyma sakın kendine...
İsteme seni benden..
Veremem ki...
Ölüp de seni öldüremem ki...